Lord of War

Simdi yazacaklarimi yazmak kahve muhabbetine benzeyecek belki bir acidan ama yine de yazmak istiyorum, ben hatirlayayim baktigimda.
Lord of War: Niyeyse bu kadar iyi bir film beklemiyordum. Syriana benzeri Hollywood tarzi bir anlatimla yani ozellikle Amerikalilar icin ama anlatmak istedigini gayet iyi anlatan bir film. Bir de her daim Hotel Ruanda var, ama onunla ilgili soyleyecek -kisa - sozum yok.
Iyilik sorumluluk gerektiriyor. Cokca benzin yakan arabalar almamak, iki adimlik yere arabayla gitmemek, elmas, altin almamak takmamak ve bunun gibi bircok seyi yaparken dusunmeyi gerektiriyor. Yaptigin isi iyi yapmayi, yaptigin isin sorumlulugunu almayi gerektiriyor. Iyilik, film izlerken aglamakla olmuyor, haberleri izlerken ya da arkadasindan "biri"lerinin basina gelmis kotu bir haber duydugunda.
Bir de suna hala karsiyim ben: "ben yapmasam baskasi yapacak"; evet dogru olabilir ama bu mazeret olarak kullaniliyormus gibi geliyor bana. Sanane kardesim baskasindan; onu baskasi dusunsun; sen kendi sorumlulugunu al; yapma.
Hani klasik ornekler vardir, hor gorulurler, "herkes evinin onunu supurse..", "kimse rusvet almasa/vermese.." gibi "damlaya damlaya gol olur"a varan. Dogru bence bunlar. Dogru ve uygulanabilir. Sikayet ettigimiz seylerin sorumlulugunu alsak, degistirmek icin calissak.
Yoksa yalanmis hersey diyecegim*. Hani biliyorum ulkeler; devletler duzeyinde yalan kardeslik, beraberlik, esitlik ama insanlar duzleminde gozunden yas suzulenler, ici burkulanlar var sanki, ya da oyle iddia ediyorlar. Herseyi benim yapmam gerekmiyor; benim ustume duseni yapmam gerekiyor; ucundan tuttugumu. Zaten ben onu duzgun yaptigimda bir baskasinin o konu uzerinde kafa yormasina gerek kalmayacak. Her bir konudan anlamamiz gerekmeyecek. Hepimiz kahvelerde oturup memleketi kurtarmaya calismayacagiz o zaman. Dikkat etmemiz gerekiyor tamam, ama herkes kendi yaptigina dikkat ettikce hepimizin dikkat etmesi gereken seylerin sayisi azalacak.


* orn. Match Point
** Yoksa Lord of War insanligin geneli icin soylenmis bir soz mudur; yoksa genlerimizde midir bu gercekten ve karsi konulmaz midir? O zaman bunca tantanayi neden yapiyoruz, o zaman neden gozumuzde yaslar icimizde acilar var? Kimse kendisine yapilmasini istemedigi seyi karsisindakine yapmasaydi dunya daha mutlu bir yer olmaz miydi gercekten?

Farkindalik zor birsey biliyorum; kendimden biliyorum. Sorumluluk da zor. Ama sonunda ve surecte elde edilebilecekler bunlara deger. Ve anin otesine gecen mutluluk icin bir yol varsa o buralardan geciyor. Ve yine de dunyanin degismeyecek olmasi benim begenmediklerim, dogru bulmadiklarim gibi olmami gerektirmiyor.